De ezelopvang Aide Aux Anes bestaat inmiddels al weer meer dan vijf jaar.

In oktober 2007 werd besloten om echt als een ezelopvang verder te gaan. Daarvoor werden al wel zieke en verwaarloosde ezels bij hun eigenaren weggekocht, maar vanaf oktober 2007 bij het starten van de ezelopvang worden er geen ezels meer weggekocht. Immers er worden al meer dan genoeg kosten gemaakt bij het opvangen van deze vaak in trieste staat verkerende ezels.

De ezelopvang heeft in deze periode in alle opzichten een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt. Zodanig dat voor mij alleen, weliswaar met de hulp van Henk op de donderdagen, het niet mogelijk is om onbeperkt door uit te breiden en te vergroten. Daarvoor heb ik te weinig land en faciliteiten. En dat zou ten koste gaan van de kwaliteit, zorg en gezondheid van de huidige in de opvang levende dieren. Daarom is al enige tijd geleden besloten om tijdelijk geen nieuwe ezels meer op te vangen.

Alleen dan kunnen ook met name de groep zieke, gehandicapte en blinde ezels die extra zorg krijgen die zij dagelijks behoeven.

Van de website die trouw en vakkundig door webmaster Jan wordt bijgehouden,

zijn inmiddels meer dan 285.000 pagina’s bekeken door meer dan 80.000 personen.

Ook zijn er ruim meer dan 2000 mensen geweest die daadwerkelijk de ezelopvang hebben bezocht. Vaak kwamen zij van ver, speciaal om hier de ezels te kunnen bekijken.

Bijna allemaal mooie en positieve zaken. Helaas zijn er momenteel ook mindere dingen.

(Laatste nieuws; lees ook hieronder het overlijden van Augustin en Karuso.) Vermoedelijk door de algehele financiële crisis is het vertrouwen in de economie bij veel mensen gedaald en dat uit zich gelijk in het aantal donaties dat de ezelopvang ontvangt. Dat is dit jaar gewoonweg gehalveerd. U zult begrijpen dat de kosten van de ezelopvang wel gewoon door blijven gaan…

Daarom ook doe ik een beroep op u.

Mocht u, met het zicht op de naderende feestdagen, nog van plan zijn om een goed doel te ondersteunen dan zou ik u willen vragen om de ezelopvang Aide Aux Anes in overweging te nemen.

Hier komt echt uw volledige donatie direct ten goede aan de ezels. Er gaat niets verloren aan bijvoorbeeld personeels- of administratiekosten. Immers ik werk geheel gratis. Tevens kunt u hier ten alle tijde de ezelopvang bezoeken en zelf zien waar zoal uw donatie aan wordt besteed.

Rest mij om u allen, die de ezelopvang op welke wijze dan ook heeft gesteund of ondersteund te bedanken voor uw hulp en vertrouwen. Ik wens u dan ook hele prettige feestdagen en het allerbeste voor 2013 !

In de komende edities van het nieuws zal Henk Maas, de trouwe vrijwilliger van de Aide Aux Anes, telkens een stukje schrijven. Hieronder zijn eerste bijdrage.

Een dag zonder Ezels is..........................!

Het was een donkere dag in 2010, koud, regen een beetje vorst en wind. Dus.......dan kijkt men TV, en ziet een programma "De Reünie". Oh la een verdwaalde Nederlander die iets met ezels doet in Frankrijk. Hij blijkt een voiture te hebben met een kenteken 03, en dat hebben wij ook.

Nou m’n nieuwsgierigheid is gewekt. Nou zoeken dan maar op internet, yes gevonden.

Aide-Aux-Anes. Mooie site en dan lees je dat die persoon (Walter dus) alles alleen doet met een beetje sponsering. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, maken wij een afspraak om een ezeltje te adopteren. Het wordt Junon, en we krijgen een mooie rondleiding op de boerderij.  He Walter, heb je hier ook hulp met al die beesten?  Nee zegt Walter, die Fransen zijn niet zo en hebben niets met dieren. Oh? Snel denk ik, misschien iets voor mij, toch tijd zat. Dus, kan je misschien hulp gebruiken? Ja zeker was het antwoord, maar denk er eerst maar eens over na want het kost mij een hele hoop tijd om je in te werken en als je dan toch besluit om te nokken heb ik 6 weken voor niets energie in een hulp gestoken. Nou, dat was luid en duidelijk. Wat een man zeg, dacht ik nog. Toch begonnen. Nou ik heb het geweten, poep scheppen en poepscheppen en......... Het hield niet op. Is dit het nou? Ja, dit is het. Ondanks de poep, pies, kou en modder ga ik het steeds leuker vinden. Het volgende probleem dient zich aan...... de namen van de ezeltjes. Walter: Zeg Henri, heb je nu al wat namen in je hoofd? Ik kwam niet verder dan een stuk of zes. En er waren er op dat moment zo’n stuk of vijftig. Nou ik kan aan de bak. Dan wordt het zo langzamerhand een beetje zomer en de ezels gaan naar buiten. Dus... minder poep scheppen. Walter: Zeg Henri, als we aan het eind van de dag eens een stukje gaan wandelen met de twee grootsten. ( Kaïde en Karuso). Wat dacht je daarvan? Nou na een dag van hard werken met al die vrienden en vriendinnen is dit een prachtig einde van de dag. De Patron heeft een koud biertje mee gebracht en we liggen dan lekker in het gras en kijken naar die leuke grote jongens. Zomer: Droog, heet en geen groen gras voor de ezels. Wat een ramp. Gras wordt geel en we moeten al bij gaan voeren. Money!!!! Klauwen met geld gaat eruit maar ja zegt Walter, de dieren moeten toch eten. En dan ook nog crisis in Nederland dus dat betekent minder sponsering. Maar uit eindelijk toch weer gelukt dit jaar. Maar vraag niet hoe.

Volgende keer: “Ik heb nog nooit zoveel vriendjes en vriendinnen gehad.”

PS; Eigenlijk is het jammer dat ik als enige Nederlander - er wonen er zat hier in de buurt - als hulp bij Aide-Aux-Anes werk.

A bientôt !  Henri

Ezels in het zonnetje : Kaïd & Karuso

Het was mijn bedoeling om Kaïd in deze editie in het zonnetje te zetten, maar door de onverwachtse dramatische gebeurtenissen – lees hierboven – heb ik dit aangepast en staan Kaïd en Karuso in het zonnetje. Voor Karuso als een soort laatste hommage na zijn onverwachte overlijden.

Kaïd en Karuso zijn op 29 maart 2010 bij de Aide Aux Anes gekomen. Het waren daarmee gelijk de grootste ezels van de opvang.

Het zijn twee halfbroers. Kaïd is geboren op 12 april 1998 en Karuso op 19 april 1998. Ze hebben dezelfde vader en grootvader, alleen een andere moeder. Het zijn ezels van het ras “Baudet du Poitou”.  Karuso ziet er ook zo uit; veel rasta haar. Broer Kaïd is vooral

zwart gekleurd en nog wat groter: 1.55 meter schofthoogte.

Ze kwamen hier als hengsten binnen. En Karuso had ook nog de meest afschuwelijk vergroeide hoeven van zeker 30 centimeter.

De week erop werden de twee gecastreerd. De castratie van Kaïd verliep echter niet goed en om een lang verhaal kort te houden, hij is in ruim twee maanden tijd zeven keer geopereerd. Zijn penis kon ook niet meer naar binnen en was daardoor (zwaartekracht) niet alleen erg lang, maar ook extreem gezwollen.

De dierenartsen wisten het niet meer en wilden ook niet verder behandelen…

Maar Kaïd zelf leek er nog voor te willen knokken en daardoor ik met hem.

Ik was dan ook zo blij als een kind toen na ruim twee jaar intensief behandelen de penis van Kaïd weer terug naar binnen ging. Hierdoor konden Kaïd en Karuso vanaf mei 2012 voor het eerst naar de weide. (Karuso moest ook al die tijd in de ziekenboeg verblijven als gezelschap voor zijn broer Kaïd.)

Als één ding zeker is, dan is het wel dat de twee en dan ook nog met name Karuso, de lievelingen waren van een ieder. Alle bezoekers van de ezelopvang keken eerst vreemd en verschrikt op als ze de twee grote ezels zagen, maar smolten vervolgens voor hun zachte en aanhankelijke karakter.

Kaïd zal nu verder moeten zonder ‘zijn’ Karuso. Hij heeft weliswaar afscheid genomen, maar hij is van slag. Zodanig dat hij weer lichamelijke klachten krijgt en elke keer als hij me ziet, hard en langdurig balkt…

De regelmatig terugkerende bezoeker van de website zal het al even zijn opgevallen dat er niet meer maandelijks nieuw  “Nieuws”  is.

Dat heeft een paar oorzaken.

Ten eerste is er minder vaak spectaculair nieuws te melden. Door een gebrek aan voldoende weides maar vooral door een gebrek aan tijd, ben ik genoodzaakt om tijdelijk geen nieuwe ezels meer op te vangen.

Eerst moeten de weer gezonde ezels geplaatst worden bij goede opvangfamilies. En dat laatste is in Frankrijk een groot probleem.

En met alleen maar meer nieuwe op te vangen ezels kan ik de huidige ezels niet meer die zorg geven die ze nodig hebben en verdienen. De ezelopvang Aide Aux Anes  heeft een relatief hoog percentage zieke, gehandicapte en blinde ezels. Die hebben meer zorg en aandacht nodig en ook dat kost elke dag veel tijd.

Sinds het afgelopen najaar van 2011 tot nu (juli 2012) heb ik dan ook  83 (!!) ezels moeten weigeren. Een ongelooflijk aantal en al veel meer dan er hier leven. Maar u kunt zich voorstellen dat – ondanks de hulp die ik wekelijks op donderdag van Henk krijg – ik niet in m’n eentje zoveel dieren behoorlijk kan verzorgen.

Een andere reden dat er minder vaak nieuws te lezen is heeft te maken met tijdgebrek.

Ik schreef het al hierboven. Aangezien ik nagenoeg geheel alleen werk, kom ik gewoonweg niet toe aan het schrijven van stukjes. Elke dag gaan eerst de dieren telkens weer voor en dan allerlei reparaties en noodzakelijke werkzaamheden. En uiteraard ontvang ik hier ook bezoek, telefoon, mails, post, etc. die ook allemaal netjes behandeld dienen te worden.

Ik werk al zes jaar lang zeven dagen per week, vaak meer dan 12 uur per dag en meer is gewoon niet mogelijk.

U zult dit begrijpen en dus ook begrijpen waarom er minder vaak nieuw  “Nieuws”  is.

Ansichtkaarten wedstrijd

In de vorige editie van  “Nieuws”  kon u al lezen over de ezel ansichtkaarten wedstrijd. Inmiddels hebben een aantal mensen kaarten gestuurd, maar nog niet echt heel veel. U kunt dus nog volop kans maken op één van de leuke prijzen waaronder de hoofdprijs, een lang weekend verblijf voor twee personen op de ezelopvang.

Komt u dus een leuke ezelkaart tegen – al dan niet tijdens uw vakantie – stuurt u deze dan op naar de Aide Aux Anes en u dingt mee naar een lang weekend ezelopvang. Vergeet u niet uw naam en gegevens op de kaart te vermelden zodat u wel bericht kunt ontvangen.

De ansichtkaartenwedstrijd duurt nog tot het einde van het jaar.

Ezel in het zonnetje:  IGOR

In elk “Nieuws” zal er telkens een ezel van de  

Aide Aux Anes extra belicht worden.

Deze eerste keer is dat Igor, de ezel waarmee alles begon.

Igor is een bonte mannelijke ezel met wit, grijs en zandkleur. Een  “Âne Pie” ; een ‘Ierse’ ezel zoals ze in het Nederlands wel zeggen. Ook heeft Igor een “croix Saint André” , het befaamde Andreaskruis.

Hij is geboren in 2003 en is ongeveer een meter hoog.

Als ze zeggen dat ezels humor hebben, dan is dat zeker bij Igor van toepassing. Het is ook één van de weinige ezels hier die, als je hem knuffelt, telkens zijn voorbeen optilt. Net als een hond dat doet.

Igor maakt een groot verschil met zijn zomer- en wintervacht. ’s Winters heeft hij een dikke gekrulde vacht, maar ’s zomers blijft daar niets van over en is hij een slanke ezel.

Igor kwam ik eigenlijk bij toeval tegen bij een boer waar ik een lammetje opving. Hij stond daar alleen tussen de koeien. De boer wilde er vanaf en ik dacht eigenlijk nog van wat moet ik met een ezel. Dat was op een zaterdagmiddag in mei 2006. Nou, de maandagochtend erop stond Igor hier in Gipcy en zo is alles begonnen.

Voor Igor werd een vriendinnetje gezocht (Prune) en gaandeweg ontdekte ik meer en meer hoe leuk ezels zijn, maar ook hoe slecht ze het hier over het algemeen hebben. Zo ontstond het idee om ezels te gaan helpen en dus een ezelopvang te gaan beginnen.

Omdat foto’s vaak meer zeggen dan woorden, veel foto’s van Igor zodat u hem zelf kunt bewonderen. Uiteraard kunt u bij een bezoek aan de ezelopvang Igor ook in het echt zien.

Annete Timmer heeft van het ezelhaar van Igor een prachtige armband en enkele sleutelhangers gemaakt. Zie hier het resultaat. De armband is helaas al verkocht maar er zijn nog enkele sleutelhangers beschikbaar. Stuur even een mailtje, ze kosten slechts 15 euro.

Terwijl ik dit schrijf wordt half Europa geteisterd door extreme koude en uiteraard wordt de ezelopvang wat dat betreft ook niet overgeslagen. Het is bar en boos met gedurende het hele etmaal zeer zware vorst en het kost me dan ook grote moeite om dagelijks overal voldoende hooi te geven. Ook water zorgt voor problemen want werkelijk alles is bevroren en de “voorraden” raken op of zijn verscholen onder decimeters ijs.

Gelukkig gaan de dagen weer langer worden want anders zou je dit in je eentje niet vol kunnen blijven houden.

Terugblik 2011

Zoals een beetje te doen gebruikelijk begint dit eerste nieuws van 2012 met een korte terugblik op 2011. Een jaar met, zoals eigenlijk alle jaren, hoogte- en dieptepunten.

In 2011 zijn er weer een aantal ezels opgevangen en komen wonen bij de Aide Aux Anes. Er bleken nagenoeg blinde ezels tussen te zitten (Poupoune & Zorro), zieke ezels (Furax & Fanchon) en verder was de algehele gesteldheid van de hoeven van Rositha ronduit verschrikkelijk.

Alle ezels werd alle zorg en liefde gegeven die zij nodig hadden.

Toch was er het onverwachte overlijden van Rositha in augustus en hebben we Furax in oktober moeten laten inslapen omdat het echt niet meer verder ging. Dit zijn moeilijke zaken die ook de keerzijde van een (ezel)opvang vormen….

Verder was 2011 hier het jaar van de ongekende droogte. Schreef ik een jaar eerder in de terugblik op 2010 al dat het een slecht hooi jaar was en de prijzen omhoog schoten, in 2011 overtrof het alles. Door het droge voorjaar èn de droge zomer was er een schaarste aan hooi wat de prijzen opdreef tot 75 euro per grote baal. En dan te bedenken dat de ezelopvang het hele jaar door hooi (bij)voert en alleen al voor de winter ruim 200 grote balen nodig heeft…

Verder werd er dagelijks water gereden en gingen er honderden kuubs water naar de weides want alle natuurlijke bronnen lagen droog.

Meer dan 400 mensen bezochten in 2011 de ezelopvang waaronder maar liefst meer dan 200 Nederlanders !

Ik wil iedereen die op de één of andere wijze de ezelopvang heeft gesteund daarvoor heel hartelijk bedanken. U zult inmiddels wel begrijpen dat dit zonder de hulp van u allen anders niet mogelijk zou zijn geweest.

Abri’s voor weides

In alle voorgaande jaren gingen alle ezels voor de winter naar “huis” om hier te overwinteren aangezien in de weides geen schuilstallen aanwezig waren.

Met het groter worden van de kuddes ezels was het compleet onmogelijk geworden om dit nog langer voor alle ezels te doen.

Daarom is er sinds het einde van de zomer hard gewerkt aan de bouw van een grote schuilstal / abri in de grootste weide.  In alle “verloren uurtjes” werd er hard geploeterd om deze stal die ruim 15 x 10 meter meet, te bouwen. Op de donderdagen werd ik veelal bijgestaan door Henk Maas, de totnogtoe enige vrijwilliger van de Aide Aux Anes. Ook Inge Wiersema en Evertjan Janssen, die de abri

Alle begin is moeilijk..... handmatig de gaten uitdiepen in de droge grond...

abri voor een groot gedeelte hebben gesponsord en uit wiens bos we de dragende palen mochten halen, hielpen af en toe mee.

Het is een hele klus geweest en er moet nog heel wat “eindafwerking” plaats vinden, maar voordat de winter inviel konden de ezels er in schuilen.

Tevens is er tussendoor maar gelijk in de andere weide ook een abri gebouwd. Een mooie schuilstal van 8 x 4 meter waar Henk’s maat Gerard ook nog bij geholpen heeft.

Aangezien foto’s meer zeggen dan woorden, maar vooral veel foto’s van het geheel.

....de eerste paal!

...er volgen er nog veel..

De “officiële” opening door Inge en Evertjan, terwijl Henk goedkeurend toekijkt.

Vierdaagse lopen voor ezelopvang

Soms komen mensen met van die spontane acties. Zo ook de afgelopen zomer. Margo Slootweg en Thora Bosschieter gingen de vierdaagse van Nijmegen lopen en wilden daarmee geld inzamelen voor onder andere de ezelopvang Aide Aux Anes.

Uitgedost met affiches waarop te lezen stond “Wij lopen voor ezel” hebben zij de vierdaagse gelopen en 244 euro voor de Aide Aux Anes ingezameld.

Een geweldig initiatief en Margo en Thora nogmaals heel hartelijk bedankt !!

Ansichtkaarten wedstrijd

Gedurende het hele verdere jaar houdt de ezelopvang Aide Aux Anes een ezel-ansichtkaarten wedstrijd. Gaat u op vakantie en komt u een leuke kaart tegen met daarop een ezel, of treft u ergens een leuke ezelgerelateerde kaart aan, stuurt u deze dan op naar de Aide Aux Anes in Gipcy en u maakt kans op één van de vele leuke prijzen. De hoofdprijs bestaat uit een verblijf van een lang weekend voor maximaal twee personen op basis van logies/ontbijt op de ezelopvang. Alle ingestuurde kaarten worden opgehangen in de grote stal van de opvang en aan het einde van het jaar vindt de uitslag plaats. Meerdere inzendingen van dezelfde personen zijn toegestaan. Dus hoe meer kaarten u instuurt, des te meer kans maakt u.

Vergeet u vooral niet uw naam en adresgegevens op de kaart te vermelden, zodat er contact met u kan worden opgenomen indien u in de prijzen valt.

De leukste kaarten zullen tevens op de website worden gepubliceerd.

Ezel in het zonnetje

Vanaf het volgende nieuws zal er telkens aan een ezel van de Aide Aux Anes extra aandacht besteed worden. Vandaar de naam “ezel in het zonnetje”. De aftrap zal worden gemaakt door – hoe kan het ook anders – Igor, de eerste ezel waar alles mee begon.